De wereldberoemde Amerikaanse band Metallica die in De Westereen een optreden geeft. Het lijkt nog altijd een sterk verhaal dat ooit ontstaan is tijdens een gezellig avondje in de kroeg, waarbij de bedenkers net iets te diep in het glaasje keken. Maar niets is minder waar. Op 9 juni 1984 waren de bandleden van de inmiddels legendarische metalband te gast in Evenementenhal van Henk Elzinga om een onvergetelijk optreden te geven. Een optreden waar nog altijd over wordt gesproken. 'Net fan dat benaude' Vanuit z'n woonkamer heeft Henk Elzinga inmiddels 82 jaar uitzicht op de Evenementenhal. De plek waar hij in de jaren tachtig heel wat artiesten op het podium had staan. BZN, Normaal, De Alpenzusjes, de Dik Voor Mekaar Show. In de kantine hangen tientallen posters als bewijsmateriaal voor de lange lijst van artiesten die ooit in de Evenementenhal optraden.,, Tegearre mei Jaap van 't Holt organisearre ik dizze optredens", vertelt Henk zittend voor de openhaard.,, Jaap hie goeie kunde oan Bauke Algra, dy't ús yn kontakt brocht mei ferskate artysten.
19-11-2020 door Bron: Pixabay Zal ik u even bijpraten uit de showbizz? Even lekker toch? Want als rechtgeaard kritisch consument slaat u veel over dat tot lering en vermaak kan dienen. En dan is het fijn dat iemand dat voor u scant en even resomeert… eh… resumeert. Ja voorzichtig aan, want je ligt zomaar ergens op te lossen. Maar ter zake. Vaak hebben onze favoriete showmasters, Beste Zangers, socialites, en soapies iets te slijten als ze op het scherm of de pagina's van de rioolratten verschijnen. Een boekje, een huwelijkscrisis, een liefdesbaby, een golden shower, elke publicity is welkom. Het gaat er namelijk niet om HOE er over je gepraat wordt maar DAT men het over je heeft. Dat je naam dus resome… eh… resoneert. Half Nederland ligt aan het infuus van de RTL Boulevards en wordt met dat nieuws in leven gehouden. Een soort coma waarin de wederwaardigheden van de BN'er dient om het gebrek aan eigen piekervaringen… te reso… eh… compenseren. We beginnen bij de oppermuts. De pratende voorbips, Heleen van Rooyen, nog steeds fijn hees van het imiteren van ome Joop uit de Dik voor Mekaar show.
Pas toen ik hem er op LinkedIn in een post op aansprak ging hij zijn eigen weg en mensen spreken die niet al bij mij langs waren geweest. Ik ben op een gegeven moment zelf maar een andere weg met de podcast ingeslagen door 'driegesprekken' te gaan voeren met twee mensen tegelijk en neem ik veel gesprekken op met andere podcasters. om het toch nog een beetje origineel te houden. Dat is namelijk je taak als mediamaker! Niet maar iets gaan doen wat al gedaan is in de hoop dat het dan op jou af straalt. Sowieso is Giel geen vreemde als het gaat om iemand's stijl kopiëren. Neem nou de film Private Parts van Howard Stern. Als je die naast de radiocarriere van Beelen legt zie je dat hij zo'n beetje hem als voorbeeld heeft genomen en alles wat Stern met shockerend effect deed ook maar te gaan doen, inclusief seks op de radio. Natuurlijk heeft hij ook zat originele dingen gedaan, zoals zijn drugsexperimenten 's nachts, de Giel Mobiel en het durven onderbreken van live optredens die nergens naar klonken.
Het is immers pas echt een David E. Kelley-serie als er op z'n minst twee advocaten en een luid hamerende rechter in zitten. Het wereldrecord nagelbijtende cliffhangers – wat nu nog op naam staat van The Sinner – wordt met The Undoing ook bijna verbroken. Iedere aflevering smaakt naar meer en dat maakt dit een echte binger. Begin dus niet om tien uur 's avonds aan de eerste aflevering, want dan zit je 's ochtends – na een nachtje doorhalen – met wallen tot op je knieën bij je eerste Zoom meeting. Het einde – wat met gemak de moeder aller anticlimaxen genoemd mag worden – moet je alleen wel even door de vingers zien. Ik waarschuw maar alvast even. – HBO – 2020 – 2020 – 1 seizoen – Whodunnit met – zoals het een David E. Kelly productie betaamt – de nodige tijd in een rechtszaal – 50 minuten per aflevering
van Noordzee en met DJ's en technici als Tony Berk (toen programmaleider), Nico Steenbergen, Peter Holland en Pieter Damave. Het zijn hun herinneringen – gelardeerd met bijna 100 foto's. In 2009 verscheen bij Rubinstein de documentaire 'Het eerste jaar Dik Voormekaar', met een beknopte versie van het verhaal (nog steeds VERKRIJGBAAR). Lees nu de integrale versie! En luister dan op de CD nog 'ns naar alle fragmenten van toen. Geef januari een fikse grijns mee. 07. 2013 – De Dik Voormekaar Show bestaat vandaag 40 jaar. Felictaties aan de makers; André van Duin en Ferry de Groot. V anwege dat jubileum is vanaf vandaag exclusief op deze website het radiodocument "40 jaar Dik Voormekaarshow in 40 jingles" te beluisteren en te downloaden. Gemaakt door het Genootschap radiojingles en -tunes. Als cadeau aan de makers en als bonus voor de lezers van Jingleweb. KLIK HIER om het te horen. De Dik Voormekaar show was immers een radio programma dat een loopje nam met alle radiowetten en voor letterlijk elke scheet een jingle had.
En nee, het had geen prio. Maar mijn vrouw wilde wel weer eens haar platen kunnen draaien en haar aandingen werd toch wel steeds ehm ja..... Recentelijk mijn ouwe TD110 afgestoft, weer helemaal in orde gemaakt AT95EN er in en goed afgesteld en met een printje van Barry maakt het echt weer lekker muziek. Ok al was dat met een moderne CA en dito monitor speakers Tuurlijk weet je wel wat het is als alles klopt met een goede persing klinkt het gewoon super goed en soms bij mij thuis beter als CD of streamen. Maar goed dat is subjectief maar durf het gerust te zeggen. Rob Bericht door Pjotr » vr 09 apr 2021, 10:57 Zeker. Het was ook de moeite van het een paar avondjes en een weekend doorklussen waard. Maar het gaat hier over de SOTA en dat is wel heel wat meer werk. Je moet wel echt die specifieke klank willen. Dus bezint eer ge begint en ga er beslist eerst naar luisteren als je je zinnen er op zet. Naar de speakers, niet naar het ongetwijfeld enthousiasme van de eigenaar dan Bericht door Pjotr » zo 11 apr 2021, 17:48 Ter Leering ende Vermaeck en voor diegenen die het toch niet kunnen laten... de bouwbeschrijving uit een bundeltje fotokopieën uit 1976 van de Fa.
Lees door onder de foto >>> Graham Central Station was een Amerikaanse funkband, genoemd naar oprichter Larry Graham (vroeger lid van Sly & the Family Stone). De naam is een woordspeling op de naam van het immens grote treinstation Grand Central Terminal in New York, dat in de volksmond Grand Central Station wordt genoemd. Lees door onder de foto >>> Grand Central Station in New York Deze week kwamen wij op internet een andere versie van de jingle tegen, en wel voor het radiostation WDAS FM 105. 3 in Philadelphia. Waarmee aangetoond dat Graham Central Station all over the world hetzelfde trucje deed. Of zoals Ferry Maat het mailde: "Hahah, dat was een standaard dingetje dat ze overal deden. Vond TROS Radio wel beter passen?. " Wij ook.
Een kudtkoekiewall. Omdat dat moet, van de kudtkoekiewet.
Het Cypher II-besturingssysteem, dat het algoritme van de aandrijving controleert, heeft ook drie standaard rijmodi: Road, Eco en Sport. Daarnaast is er nog een persoonlijk instelbare modus. Die regel je in met de Zero-app. Daarmee kun je ook de mate van motorrem instellen. Vanwege zijn enduro-achtige uiterlijk zou je denken dat het zadel van de Zero FXE zit als een grindtegel. Je denkt dat je prima zit, maar al snel voel je de steentjes individueel in je kont prikken. Het zadel van de FXE zit gewoon goed. Met het brede stuur in je knuisten zit je klaar voor de volgende bocht. Met de zekerheid van de Pirelli Diablo Rosso II-banden en de enkele in het voorwiel. Die is goed op z'n taak berekend, ook al omdat de 41mm-Showa vorkpoten niet torderen tijdens een stevige remming. De achterrem is prima te doseren voor kort keren op de weg. Op de FXE zit je vol in de wind, maar dat is nu eenmaal een consequentie van een pret enduro. Maar wat maakt het uit; in de stad of tijdens fileverkeer ligt de snelheid toch nooit hoog.